Γράφοντας μέσα από το Superjet και επιστρέφοντας από μια ζωοδότρα απόδραση στην Τήνο, ένιωσα την ανάγκη να γράψω για το πως μπορούμε να αναγνωρίσουμε τα σημεία αναφοράς στην ζωή μας, αλλά και για το πώς να τα χρησιμοποιήσουμε παγώνοντας τον χρόνο και λαμβάνοντας ακόμα μεγαλύτερη δύναμη.
Ας ξετυλίξουμε το κουβάρι..
Πως εμπνεύστηκα; Πριν είκοσι ολόκληρα χρόνια είχα φιλοξενηθεί στην Τήνο από έναν εξαιρετικό φίλο που σπούδαζε μαρμαρογλυπτική στο χωριό του Γιαννούλη Χαλεπά στην Τήνο…
Εντελώς συμπωματικά τον συνάντησα στο παρκινγκ φεύγοντας από το νησί που είχε επισκεφθεί και ο ίδιος ως επισκέπτης πλέον.
Ποσό δυνατή συναισθηματική στιγμή; Τόσο πολύ, ικανή να μου τοποθετήσει ένα φοβερό ερώτημα…
Ποσό διαφορετικό με συναντά η Τήνος μετά από είκοσι έτη; Μα καλά θα μου πείτε…είναι δυνατόν να είναι κανείς ίδιος;
Φυσικά και όχι; Ου γάρ έρχεται μόνον…
Πέραν όμως της φυσιογνωμικής μετάλλαξης, υπάρχουν και άλλα ερωτήματα.
Ποσό είχα αλλάξει πνευματικά; Μήπως δεν έχετε παρατηρήσει ανθρώπους που σκέφτονται με το ίδιο βάθος από τα 18 τους; Που δεν εμβαθύνουν σε γνώση σε κανένα πεδίο; Που δεν αναρωτιόνται γιατί συμβαίνουν οι όποιες εξελίξεις;
Ποσό είχα εξελιχθεί επαγγελματικά; Μήπως δεν έχετε παρατηρήσει ανθρώπους που ξέρουν ένα επάγγελμα που δεν το εξελίσσουν καθόλου με τον χρόνο ή αιωνίως «μαθαίνουν» χωρίς να εφαρμόζουν;
Ποσό έχω μεγαλώσει «οικογενειακά»; Σαφώς και η δημιουργία μιας ευτυχισμένης οικογένειας είναι ενδεικτικό σημείο προόδου, χωρίς φυσικά να σημαίνει ότι η ύπαρξη ή μη, είναι και απαραιτήτως πλεονέκτημα ή μειονέκτημα αντίστοιχα. Το πρόβλημα εντοπίζεται συχνά σε ανθρώπους που συντηρούν μια μπαγιάτικη ματαιοδοξία που στα δεκαοχτώ τους φάνταζε γοητευτική αλλά σε περασμένη ηλικία μοιάζει εντελώς φαιδρή..
Και πάμε στο σημαντικότερο…
Ποια σημεία αναφοράς μπορώ να εντοπίσω;
Ας δώσω μερικές ιδέες.
Αντικείμενα.
Έχω ένα κόκκινο κομπολόι από το μουσείο κομπολογιού στο Ναύπλιο μέσα στο αυτοκίνητο μου. Το είχα αγοράσει φοιτητής. Δεν μπορείτε να φανταστείτε ποσό τροφή για σκέψη μου δίνει κάθε φορά που κολλάω στην Κηφισιάς…Συνδέω τα όνειρα μου ως φοιτητής με την τωρινή μου πραγματικότητα και μετράω το ποσοστό επιτυχίας…
Πρόσωπα…
Το να έχεις συγκεκριμένα άτομα ως σημεία αναφοράς, προσφέρεται για αυτούς που μπορούν να αποδεχθούν άλλους ανθρώπους να τα καταφέρνουν και καλύτερα από τους ίδιους, προσεγγίζοντας το όλο θέμα με ευγενή άμιλλα και εμπνευστική παραδοχή!
Τοποθεσίες…
Αναφέρθηκα στην Τήνο στην αρχή… Μπορεί κανείς να συνδέσει τοποθεσίες που επισκέφθηκε τα προηγούμενα χρόνια και να ξεκινήσει την δημιουργική σκέψη.
Φορολογική Δήλωση…
Το δύσκολο το άφησα τελευταίο…Εάν δουλεύεις για πάνω από μια δεκαετία, οφείλεις να βάλεις σε ένα διάγραμμα τα εισοδήματα των παρελθόντων ετών και σίγουρα θα βρεις πολύ τροφή για σκέψη…για το αν αποδίδεις βάσει των δυνατοτήτων σου ή για το αν επιχειρείς στο σωστό στίβο.
Η όλη προσέγγιση των σημείων αναφοράς έχει να κάνει και με την δραπέτευση από το χαρακτηριστικό γνώρισμα της Δευτέρας – Παρασκευής των μεγαλουπόλεων.
Δηλαδή ότι η εβδομάδα κυλάει πολύ γρηγορά, χωρίς χρόνο για σκέψη και με λίγες ανάσες του Σαββατοκύριακου που επαρκούν για τα τετριμμένα…
Συνεπακόλουθα και ο μήνας περνάει γρήγορα και ο χρόνος και τα χρόνια…
Και να σου ξεπροβάλει η στασιμότητα…αφού είσαι μέσα σε ένα νοητό καράβι στο ίδιο επαναλαμβανόμενο δρομολόγιο χωρίς όρεξη για νέους προορισμούς…
Το σημείο αναφοράς λοιπόν είναι η μια άγκυρα που μας επιτρέπει την χάραξη νέων δρομολογίων…την αποφυγή της πορείας χωρίς πυξίδα…και την ρηχή αντίδραση στα εξωτερικά ερεθίσματα…
Ας κάνουμε όλοι τις ζωές μας πιο γεμάτες απαιτώντας από τους εαυτούς μας νέους και παλιούς σταθμούς αναφοράς..
Ας ζήσουμε ζωηρά…τρέχοντας γοργά… παρατηρώντας τον εαυτό μας πάνω από την σκόνη της καθημερινότητας …
Γιώργος Κουτρούλης